247. Düşüncə — bu qidalanma xüsusiyyətidir
Eşidilmişdir: 19 mart 1944, Qüds
İnsanda üç cür “bədən” vardır:
- Müqəddəs "Nefeş" ruhunu əhatə edən daxili bədən,
- "Noga klipasından" gələn bədən,
- "İlan dərisi" (mişha de-xivya) adlanan bədən.
İnsanın bu iki xarici bədəndən — yəni Noga və ilan dərisindən — qurtulması və yalnız daxili bədənlə yaşaya bilməsi üçün xüsusi bir vasitə var: insanın düşüncələri yalnız daxili bədənə aid olmalıdır. Yəni insanın fikirləri daim Vahid Gücün — Yaradanın — əlində olmalıdır. Necə ki yazılıb: “Ondan başqa heç kim yoxdur” və yalnız “O edir, etmişdir və edəcəkdir bütün əməlləri”. Dünyada elə bir varlıq yoxdur ki, insanı müqəddəslikdən ayıra bilsin.
Əgər insan bu iki xarici bədən haqqında düşünmürsə, onlar tədricən tələf olacaq. Çünki qida almadıqları üçün yaşamaq imkanları qalmayacq. Bu da Dərrakət Ağacı günahından sonra Yaradanın Adəmə dediyi sözlərin mənasıdır: “Alnının təri ilə çörək yeyəcəksən”. Yəni günahdan əvvəl insanın həyat gücü çörəkdən (yəni zahiri qidadan) asılı deyildi.
Lakin sonradan, Dərrakə Ağacı günahından sonra, insan “ilan dərisindən” olan bədənə yapışanda, həyat çörəklə — yəni qidalanma ilə — əlaqəli oldu. Yəni, əgər insan qidalanmazsa, ölər. Və bu böyük bir tikkundur (islahdır), yuxarıda sadalanan bədənlərdən qurtuluş üçün edilmiş düzəlişdir.
Buna görə də, insan çalışmalışıb səy göstərməlidir ki, bu zahiri bədənlər haqqında düşünməsin. Çünki düşüncə onların qidasıdır. Buna görə insan yalnız daxili bədən haqqında düşünməlidir — bu da müqəddəs ruhun geyimidir.
Yəni insan öz dərisinin arxasında yerləşən şeylər haqqında düşünməlidir — yəni öz almaq istəyindən kənarda olan faydalar haqqında nəzərdə tutulur. Və o zaman dərinin arxasında klipot (quruluşsuz qüvvələr, mənfi qüvvələr) yapışa bilməyəcəklər. Çünki klipot yalnız dərinin içində olanlara — yəni almaq istəyinin daxilində olan geyimlərə — yapışa bilərlər. Amma geyinməyə gəlməyən, yəni almaq istəyinə daxil olmayan şeylərə yapışa bilməzlər.
Və nə zaman ki, insan daim öz dərisinin hüdudlarından kənarda olan düşüncələrdə yaşamağa başlayarsa, o zaman aşağıdakı ayədə təsvir olan hala nail olar:
«Dərimin o üzündə bu – zot – həkk olunmuşdur».
Buradakı «bu» – «zot» – müqəddəs Şxinanın siması sayılır.
Və o, insanın dərisindən kənarda yerləşir. «Həkk olunmuşdur» – yəni yalnız dəridən kənarda sabitləşmişdir.Və onda insan bu mərtəbəyə nail olur: «Və Rəbbimi öz bədənimdən görərəm».Yəni insan, artıq bədəninin daxilində belə, müqəddəsliyi dərk etməyə başlayır.
Bu isə yalnız insan öz dərisindən kənarda – yəni hər hansı bir bəzək və ya şəxsi qazanclar olmadan işləməyə razı olduqda baş verir. Və o zaman ona həqiqi bəzək – müqəddəs örtük bəxş olunur.Əks halda, kafirlər – yalnız öz dərilərinin içində, yəni bəzək və mənfəət daxilində çalışmaq istəyirlər – onlar haqqında belə deyilir: «Onlar ölürlər, lakin hikmətə yetişmirlər».Çünki onların nə örtüyü var, nə də nail olduqları bir kamillikləri.