62. Enir və qızışdırır, qalxır və ittiham edir

1948-ci il, 29 fevral tarixində eşidilib.

"Enir və qızışdırır, qalxır və ittiham edir." İnsan həmişə özünü yoxlamalıdır ki, onun Tövratı və işi dərin uçuruma enməsin, çünki insanın böyüklük dərəcəsi Yaradanla vəhdət dərəcəsi ilə ölçülür, yəni Yaradan qarşısında ləğv olmaq dərəcəsi ilə. Yəni özünə sevgi onun üçün heç bir əhəmiyyət daşımır və o, tamamilə öz fərdiliyini ləğv etmək istəyir.

Axı, mükafat almaq üçün işləyən kəs üçün – onun işinin dərəcəsi nədirsə, eqosunun böyüklüyü də odur. Və o zaman o, həm varlıq olur, həm də obyekt, həm də müstəqil hakimiyyət. Və o zaman ona Yaradan qarşısında ləğv olmaq çətin gəlir.

Eyni zamanda, insan vermək xatirinə işlədikdə və işini başa vurduqda, yəni o, ruhunun kökündən aldığı alma qabının bütün xüsusiyyətlərini düzəltdikdə, artıq onun dünyada etməli olduğu heç nə qalmır. Belə çıxır ki, bütün fikrin cəmi bu nöqtə üzərində cəmlənməlidir – bu xüsusiyyət üzərində.

Və insanın həqiqət yolunda olub-olmadığını göstərən əlamət odur ki, əgər o, "enir və qızışdırır" xüsusiyyətindədirsə – yəni bütün işi düşüş vəziyyətindədirsə – o zaman insan Sitra Axranın hakimiyyəti altına düşür. Və sonra o, "qalxır və ittiham edir", yəni özünü yüksəliş vəziyyətində hiss edir və başqalarını ittiham edir.

Lakin təmizlik yolu ilə gedən insan başqalarını ittiham edə bilməz. O, həmişə özünü ittiham edir, amma başqalarını özündən daha yüksək bir pillədə görür.