61. Və Onun ətrafında güclü fırtına

1948-ci il, 18 aprel tarixində eşidilib.

"Around Him is a mighty tempest (nis'ara)" ayəsi haqqında müdriklərimiz izah ediblər ki, Yaradan salehlərlə bir tük qalınlığına (seara) qədər dəqiqliklə davranır. Və [Baal HaSulam] soruşdu: "Əgər onlar ümumən saleh insanlardırsa, niyə onlara böyük cəza verilməlidir?"

Məsələ bundadır ki, dünyaların həqiqətdə mövcud olan bütün sərhədləri yalnız alanlara nisbətən mövcuddur. Yəni, aşağı olan özünə hansısa bir məhdudiyyət və ixtisar qoyduğu üçün aşağıda qalır. Çünki yuxarıda aşağıların etdikləri hər şeylə razıdırlar və bu dərəcədə ali nemət aşağıya cəlb olunur. Buna görə də aşağı olan öz fikirləri, sözləri və əməlləri ilə ali nemətin yuxarıdan aşağıya məhz bu şəkildə cəlb olunmasına səbəb olur.

Buradan belə nəticə çıxır ki, əgər aşağı olan üçün kiçik bir fikir, söz və əməl elə bil ki, böyük bir hərəkət kimi görünürsə – məsələn, Yaradanla vəhdətdə bir anlıq fasilə vermək ona görə ən sərt Tövrat qadağasını pozmaq kimi qəbul olunursa – onda yuxarıda da aşağı olanın fikri ilə razılaşırlar. Və bu, yuxarıda həqiqətən ən sərt qadağanın pozulması kimi hesab olunur. Bu prinsipə görə, saleh insan deyir ki, Yaradan onunla bir tük qalınlığına qədər dəqiqliklə davranır. Və aşağı olan necə düşünürsə, yuxarıda da onunla elə razılaşırlar.

Lakin, əgər aşağı olan yüngül bir qadağanı ciddi bir qadağa qədər sərt hiss etmirsə, yuxarıda da onun pozduğu kiçik şeyləri böyük qadağalar kimi hesab etmirlər. Beləliklə, bu insanla elə davranılır ki, sanki o, kiçik bir insandır. Yəni onun ehkamları kiçik hesab olunur, lakin eyni zamanda onun günahları da kiçik hesab olunur. Çünki hər ikisi eyni tərəzidə ölçülür və ümumən o, kiçik bir insan sayılır.

Eyni zamanda, əgər kimsə kiçik şeyləri də əhəmiyyətli hesab edir və deyir ki, Yaradan onlarla bir tük qalınlığı qədər dəqiqliklə davranır, o, böyük insan sayılır. Və necə ki, onun günahları böyükdür, eləcə də onun ehkamları böyükdür.

Və insanın ehkamı yerinə yetirərkən hiss etdiyi ləzzətə uyğun olaraq, eyni dərəcədə o, günah işlədərkən əzab da hiss edə bilər.

Və [Baal HaSulam] bununla bağlı bir məsəldən danışıb: bir insan vardı ki, o, padşah hakimiyyətinə qarşı ağır bir cinayət törətmişdi. Və onu iyirmi illik ağır əmək düşərgəsində həbsə məhkum etdilər. Onun həbs yeri ölkənin sərhədlərindən kənarda, dünyanın uzaq bir guşəsində müəyyən edildi. Hökm dərhal icra olundu və onu dünyanın ucqar bir yerinə göndərdilər.

Orada o, başqa insanlarla qarşılaşdı – onları da padşah hakimiyyəti eyni səbəblərlə həmin yerə məhkum etmişdi. Lakin onun başına unudqanlıq xəstəliyi gəldi və o, özünün bir vaxtlar arvadı, uşaqları, dostları və tanışları olduğunu unutdu. Və düşünməyə başladı ki, bütün dünya yalnız gördüyündən ibarətdir: bu uzaq yer və oradakı insanlar, sanki o, orada doğulmuşdu. Bundan başqa o, heç nə bilmirdi.

Belə çıxır ki, onun gerçəkliyi onun hal-hazırda hiss etdiyindən ibarətdir və o, həqiqi reallıqla heç bir əlaqə qurmur, yalnız öz biliyi və hissiyatı ilə hərəkət edir.

Orada ona qanunları və qaydaları öyrətdilər ki, o, daha heç vaxt qanunları pozmasın və bu qanunlarda təsvir edilən bütün cinayətlərdən çəkinməyə çalışsın, həmçinin öz əməllərini necə düzəldə biləcəyini bilsin ki, buradan azad olunsun. Və o, padşahın qanun kitablarını oxuyarkən gördü ki, məsələn, belə bir cinayət törədən insanı sivil dünyadan uzaq bir sürgün yerinə göndərirlər. O, bu cür sərt cəzadan təsirləndi və insanların bu qədər ağır cəzalara məruz qalmasına görə təəssüf hissi keçirdi.

Lakin onun heç vaxt ağlına gəlmirdi ki, o, özü də dövlətin qanunlarını pozanların arasındadır və artıq bütün qanunun sərtliyi ilə mühakimə olunub, hökmü icra edilib. Və çünki o, unudqanlığa düşmüşdü, heç vaxt həqiqi reallığı hiss edə bilmirdi.

Və bu, "Və Onun ətrafında güclü fırtına" ayəsinin mənasını açıqlayır, yəni insan hər addımına görə özünə hesabat verməlidir, çünki bu, məhz onun özüdür ki, Padşahın ehkamını pozmuş və artıq onu yaşayış dünyasından qovmuşlar.

Lakin yaxşı əməllərin çoxalması sayəsində onun yaddaşı fəaliyyətə başlayır. Və o, hiss etməyə başlayır ki, yaşayış dünyasından nə qədər uzaqlaşıb. O, tövbə etməyə başlayır, ta ki, onu oradan buraxana və yaşayış dünyasına qaytarana qədər. Və bu hiss, məhz insanın öz səyi sayəsində meydana çıxır. Və o, öz mənşə və kökündən nə qədər uzaqlaşdığını hiss etməyə başlayır, nəhayət, Yaradanla vəhdətə nail olana qədər.