53. Məhdudiyyət Barədə

1943-cü il, 4 iyun

Məhdudiyyət o deməkdir ki, insan olduğu vəziyyəti məhdudlaşdırır və gadlut (böyüklük) istəyindən imtina edir. Yəni o, hazırda olduğu vəziyyətdə əbədi qalmaq istəyir. Bu, “davamlı birləşmə” adlanır. Burada insanda olan gadlut səviyyəsinin miqdarı önəmli deyil. Hətta bu, ən kiçik katnut (kiçiklik) vəziyyəti olsa belə, əgər o, əbədi nur saçırsa, bu, onun “davamlı birləşməyə nail olduğu” deməkdir.

Eyni zamanda, daha böyük gadlut arzusunda olan şəxs isə “artıqlıq” istəyir.

Bu da belə adlanır: “Və hər bir kədər artıq olacaq.” Yəni insanın kədəri onun artıq olan şeylərə can atmasından yaranır.

Bu məna, İsrail xalqının Tövratı almağa gəldiyi vaxtda, Musanın onları dağın ətəyinə gətirməsi ilə bağlıdır. Necə ki, deyilir: “Və onlar dağın ətəyində dayandılar.” (Dağ – har sözü, “şübhələr” mənasını verən irurim ilə bağlıdır.) Yəni Musa onları düşüncənin, anlayışın və idrakın son nöqtəsinə gətirdi. Bu, daha aşağı səviyyə yoxdur deməkdir.

Və yalnız o zaman, onlar bu vəziyyətə razı olduqda – heç bir tərəddüd və dəyişiklik olmadan bu vəziyyətdə çalışmağa və sanki onların ən böyük gadlutu varmış kimi qalmağa razılaşdılar. Bu vəziyyətdə sevinc açmaq lazımdır. Axı bu belə adlanır: “Yaradana sevinc içində qulluq et.”

Çünki gadlut zamanı belə bir işə sevinc əlavə etmək lazım deyil – çünki gadlut zamanı sevinc özü-özünə yaranır. Lakin katnut zamanı, insana sevinc içində çalışma vəzifəsi verilir. Və katnut vəziyyətində insan sevinc hiss etməlidir, baxmayaraq ki, o, bu vəziyyətdə kiçiklik hiss edir. Bu, böyük bir işdir.

Bu vəziyyət “səviyyənin doğuluşundakı əsas” adlanır və katnut vəziyyəti ilə bağlıdır. Bu vəziyyət davamlı olmalıdır. Gadlut isə yalnız bir əlavədir. Ona görə də insan əsas olanı axtarmalıdır, əlavələri deyil.