25 .Ürəkdən çıxan şeylər 

Yehuda Leyb Halevi Aşlaq (Baal Sulam)

*25 iyul 1944-cü ildə eşidildi, Zoar kitabının bir hissəsinin tamamlanması şərəfinə verilən ziyafətdə*

"Ürəkdən çıxan şeylər ürəyə daxil olur". Bu halda, nəyə görə görürük ki, hətta o artıq ürəyə daxil olduqda belə, insan öz mərtəbəsindən düşür?

Məsələ ondadır ki, insan Tövrat sözlərini öz müəllimindən eşidəndə, dərhal müəlliminin fikri ilə razılaşır və müəlliminin sözlərini bütün ürəyi və ruhu ilə yerinə yetirməyə qərar verir. Lakin sonra o, dünya atmosferinə çıxdıqda, insan çoxluğunun arzularına meyl etdiyini və onlara bağlı olduğunu görür. Bu zaman o, öz biliyi, ürəyi və arzusu ilə birlikdə çoxluğa tabe olur. Ta bütün dünyanı yaxşı tərəfə yönəltmək gücü olmayana qədər, çoxluq onu üstələyir və o, onların arzularına qarışır.

O zaman "qurban üçün sürülən qoyunlara bənzəyir". Onun başqa seçimi qalmır, o, məcburdur düşünməyə, istəməyə, arzulamağa və çoxluğun tələb etdiyi hər şeyi tələb etməyə. O zaman o, onların yad fikirlərini, xoşagəlməz arzularını və Tövrat ruhuna zidd olan ehtiraslarını qəbul edir. Belə olduqda, bütün cəmiyyəti yaxşı tərəfə yönəltmək üçün heç bir gücə malik olmur.

O zaman yalnız bir məsləhəti var – müəlliminə və kitablara bağlansın, bu da "kitablardan və müdriklərdən" adlanır. Yalnız onlara bağlanmaqla o, öz biliyini və istəyini yaxşılığa doğru dəyişə bilər. Lakin mübahisələr və hiyləgər düşüncələr ona kömək etməz ki, o, öz fikrini dəyişsin, yalnız birləşmə vasitəsilə – çünki birləşmə onu qaynağına qaytarır.

Yalnız müqəddəslik içində olarkən o, özü ilə mübahisə edə bilər və ağıla uyğun olaraq mükəmməl düşüncələrə başlaya bilər – əsas odur ki, o həmişə Yaradanın yolları ilə getsin. Lakin o bilməlidir ki, bütün müdrikliklərdən və özündə olan əminlikdən sonra, artıq bu anlayışlardan istifadə edərək Sitra Axra ilə mübarizədə qalib gələcəyini düşündüyü zaman, bunu "özündə möhkəmləndirməlidir" ki, bütün bunlar heç bir dəyərə malik deyil. Bu, şər başlanğıcla mübarizədə qalib gəlmək üçün istifadə edə biləcəyi bir silah deyil, çünki bütün bu anlayışlar yalnız birləşmə nəticəsində əldə etdiyi nəticələrdir, yuxarıda deyildiyi kimi.

Başqa sözlə, onun üzərində qurduğu bütün məntiqli anlayışlar, həmişə Yaradanın yolları ilə getmək ehtiyacını anlamaqdan ibarətdir. Bu, əsasdır və müəllimi ilə birləşmədir. Təbii ki, əgər o, əsasını itirirsə, o zaman bütün məntiqi quruluşlarının heç bir gücü qalmır, çünki o, artıq əsasa sahib deyil. Buna görə öz ağlına güvənməməli və yenidən kitablara və müdriklərə bağlanmalıdır. Yalnız bu ona kömək edə bilər – ağılı və anlayışı deyil, çünki onlarda həyat ruhu yoxdur.