Yerli Görüş 20 - Mühitin Seçimi
Tövrat Yolu və Əzab Yolu.
Yaxşı mühit seçmək.
İslah yolunun seçimi
Yuxarıda artıq izah etdiyimiz kimi, İlahi Təqdirin insanı xeyirli və son məqsədə çatdırmasını təmin edən iki yol var: əzab yolu və Tövrat yolu. Tövrat yolunun aydınlığı da buradan qaynaqlanır. Peyğəmbərlərin və Allah adamlarının həyatında baş vermiş uzun hadisələr zənciri nəticəsində üzə çıxan və dərk edilən bu aydın anlayışlardan sonra gələn insan onları tam şəkildə mənimsəyir və onlardan sanki öz həyatında baş vermiş hadisələr kimi faydalanır. Beləcə, görürük ki, insan bu aydın təfəkkürü özü inkişaf etdirməzdən əvvəl keçməli olduğu bütün sınaqlardan azad olur. Bu isə ona həm vaxt, həm də ağrı baxımından qənaət edir.
Bunu həkimin tövsiyələrinə yalnız həmin məsləhətin onu necə sağaldacağını özü başa düşdükdən sonra əməl etmək istəyən xəstəyə bənzətmək olar. Bu səbəbdən o, tibb elmini öyrənməyə başlayır. Amma hələ tibb öyrənməmişdən əvvəl öz xəstəliyindən ölə bilər.
Eyni şəkildə əzab yolu da Tövrat yolu ilə müqayisə edilir. Tövrat və peyğəmbərliklərin öz təfəkkürü olmadan qəbul etməyi tövsiyə etdiyi anlayışlara inanmayan kəs, bu anlayışlara özü gəlməlidir – həyat hadisələrindən doğan səbəb-nəticə zənciri vasitəsilə. Bu, insanın seçimi olmadan, sadəcə yaxşı bir mühitə can atması sayəsində ortaya çıxan düşüncə və hərəkətlərə gətirən təcrübələrdir və onlar bəzən çox tez gəlir, insana içindəki şərin tanınmasını inkişaf etdirməyə məcbur edir.
– Baal HaSulam, “Azadlıq”
Ruhaniyyətə can atmanın artması
İnsanın daxilində özündən qaynaqlanan ruhaniyyətə bir meyl var. Başqa sözlə, o, tək olduğu zaman belə – ətrafında ona təsir edə biləcək və ya ondan bir arzu ala biləcəyi insanlar olmadıqda da – bir oyanış alır və Yaradanın qulu olmaq üçün təşnəlik hiss edir. Lakin onun bu şəxsi arzusu, şübhəsiz ki, o qədər də böyük deyil ki, bu arzu ilə ruhani məqsədə çatmaq üçün çalışmaqda ona heç bir dəstək lazım olmasın. Buna görə, maddi həyatda olduğu kimi, bu arzunu xarici insanlarla gücləndirmək yolu var – elə insanlar ki, onu öz baxışları və ruhu ilə ardınca aparmağa vadar edərlər.
Bu isə onun özü də ruhaniyyətə ehtiyac duyan insanlar gördüyü zaman onlarla bağ qurması vasitəsilə baş verir. Və həmin xarici insanlarda olan arzu onda da bir arzu doğurur və bu yolla o, ruhaniyyətə qarşı böyük bir istək alır. Başqa sözlə, daxilində olan arzudan əlavə, bu insanlar onun içində ruhaniyyətə qarşı bir arzu oyadırlar və nəticədə o, məqsədə çatmaq üçün istifadə edə biləcəyi böyük bir arzu əldə edir.
– RABAŞ, məqalə №13, 1985-ci il
Bir-birimizə yardım edərək
…bizə bir mühit – yəni tam inama çatmaq məqsədini bölüşən insanların bir qrupu lazımdır. Bu, insanı cəmiyyətin təsirindən qurtara biləcək yeganə vasitədir. Belə bir zamanda hər kəs digərini gücləndirir ki, o, tam inama çatmağa can atsın, Yaradanı razı salmaq üçün yaşasın və bu, onun yeganə istəyi olsun.
– Rabaş, məqalə №37, 1985
Sadəlik asan deyil
Lakin gördüyümüz kimi, bu, sadə bir məsələdir və hər birimiz tərəfindən yerinə yetirilməlidir. Hərçənd hər kəsin öz mənbəyi var, qüvvələr yalnız insanın daxil olduğu mühit vasitəsilə açıq şəkildə üzə çıxır. Bu, torpağa səpilmiş buğdaya bənzəyir – onun gücü yalnız mühiti vasitəsilə – yəni torpaq, yağış və günəş işığı ilə – ortaya çıxır.
– Baal HaSulam, “Azadlıq”
Həyatı boyu hər dəfə daha yaxşı bir mühit seçməyə çalışan insan tərifə və mükafata layiqdir. Və bu da – onun öz seçimindən asılı olmayan, öz-özünə gələn yaxşı düşüncələri və əməlləri səbəbilə deyil, məhz yaxşı bir mühit əldə etmək üçün göstərdiyi səylərə görədir. Çünki məhz bu mühit onu həmin düşüncələrə və əməllərə gətirib çıxarır. Buna görə də rabbi Yehoşua ben Pəraxya demişdir: “Özünə bir müəllim tap və özünə bir yoldaş satın al.”
Бaal HaSulam. Azadlıq
Sual: Mən nə edə bilərəm ki, zərbələri (xəstəliklər, işdə, ailədə problemlər və s.) gözləməyiməsin, əksinə, öz şüurlu seçimimlə özümün içində hər an üçün lazım olan maksimum düzəlişləri və dəyişiklikləri həyata keçirim?
Mən Yaradanın istəyinə qarşı getmək istəmirəm, əksinə, hər an məndən asılı olan hər şeyi yerinə yetirib işığa bənzəmək və Yaradanla birləşmək istəyirəm. Amma buna baxmayaraq, daima müxtəlif əzablar başıma gəlir. Bu, o deməkdirmi ki, mən nəyisə düzgün etmirəm?Axı kabalada deyilir ki, bütün əzabların məqsədi – insanı islaha və Yaradana yaxınlaşdırmaqdır. Bəs mən nə etməliyəm ki, taleyin zərbələrindən keçməyiməsin, əksinə, zərbələrə ehtiyac olmadan, öz daxilimdə lazım olan bütün islahları həyata keçirə bilim?
Cavab: Qrup tap, onu birliyə doğru apar, bu vasitə ilə Islahedici İşığı (Or Makif – OM) oyat, Yaradanı aşkar etmək üçün...
Dərslərə bax!
Bu cavab kabalanın əsas prinsipinə əsaslanır: insanın təkbaşına özünü islah etməsi mümkün deyil – yalnız mühit, yəni məqsədə doğru yönəlmiş bir qrup vasitəsilə. Qrupda birləşərək və onu birlik, sevgi və niyyətlə oyadaraq, insan özü-özünü tənzimləyir və Yaradanın islahedici təsirini dəvət edir. Dərslər isə bu istiqamətdə düzgün niyyət və düşüncə axınını saxlayır və yön verir.
Bu yol – zərbələrlə yox, şüurlu və könüllü inkişaf yoludur.
Mühiti seçmək
Rav Dr. Laitmandan klip - pleylistdə baxın.
Seminar
Mühiti seçimi barədə necə anlayışa sahibsiniz?
İlkin mənbələr
Giriş
Sual: Əgər mən Zoar Kitabını açsaydım və mənə onun vacibliyini deməsəydilər, yəqin ki, orada nəsə tapmazdım. Sadəcə bir nağıl kimi görünərdi.
Təsəvvür edin ki, bizimlə heç bir əlaqəsi olmayan bir adam bu kitabı açır. O, orada nə tapır? Nə oxuyur?
Cavab: Heç nə. Amma o, bu kitab haqqında məndən eşidəcək. Üstəlik, onun bizim dərslərimizdən müəyyən qeydləri olacaq. O, kitabı açacaq və eyni zamanda dərslərimizin yazılarını izləyəcək və dinləyəcək, bunu öyrənəcək – və bu, onu ali dünyaya çıxaracaq.
Amma bundan əvvəl o, başqa ədəbiyyat da oxumalıdır – məsələn, Rabaşın qrup, insanlar arasındakı əlaqə haqqında olan məqalələrini, eləcə də Baal HaSulamın Zoar Kitabına yanaşmanı formalaşdıran məqalələrini. Və bu yolla o, Zoar Kitabına gələcək. Mən əminəm ki, nəticədə insanlar məhz bununla məşğul olacaqlar.
Məncə, növbəti nəsil nəhayət başa düşəcək ki, insan bu gün olduğu kimi bu qədər işləməməlidir. Planetimizi tükəndirmək və tamamilə gərəksiz şeylər istehsal etmək üçün?! İnsan yalnız öz varlığı üçün zəruri olanı istehsal edəcək, qalan bütün vaxtını isə məhz ruhani informasiyanın öyrənilməsinə, yayılmasına və paylaşılmasına sərf edəcək. Və insanlar tədricən özlərini hər iki aləmdə – həm bu, həm də o biri dünyada – mövcud hiss etməyə başlayacaqlar. Mən əminəm ki, bu baş verəcək. Növbəti nəsildə olmasa belə, gələn nəsildə mütləq olacaq.
Replika: Amma siz özünüz indiki vəziyyətdə yaşayırsınız.
Cavab: Mən öz zamanımda, etməli olduğumu edirəm. Özümü kabalistlər zəncirində bir halqa kimi hiss edirəm. Mənim öz dəqiq missiyam var. Düşünürəm ki, həyatımın nəyə həsr olunduğu və nəyi yerinə yetirdiyim çox aydındır. Bu mövzuda heç bir sualım və problemim yoxdur.
Sual: Əgər hələ ki kabala terminləri ilə tanış deyilsənsə, kabalist kitabları necə düzgün oxumaq olar?
Cavab: Yanaşma adi təhsil kimi olmalıdır – bacarıqların tədricən əldə olunması yolu ilə. Mən xatırlayıram, kabala dərsinə ilk dəfə gələndə mənə dedilər: “Otur, kitabı aç, oxuyuruq.” Mən kitabı açdım. Bu, Zoar Kitabına yazılmış ön sözlərdən biri olan “Kabala Elminə Giriş” idi. Oxumağa başladıq. Vəssalam. Heç bir giriş, heç bir hazırlıq yox idi. Bu gün isə – başqa dövrdür. Giriş söhbətləri keçirilir, əvvəlcədən müəyyən tədbirlər təşkil olunur. Amma əvvəllər hər şey çox sadə idi: istəyirsənsə – otur və oxu.
Sual: Görünür, məhz buna görə daha asan kitablar da var ki, onları ciddi ədəbiyyata keçməzdən əvvəl istifadə etmək olar?
Cavab: Bəli, bu gün belə kitablar çoxdur. Amma şəxsən mən hesab edirəm ki, insanı elə mənə öyrətdikləri kimi öyrətmək lazımdır.
Rav -müəllim
Sual: Niyə deyirsiniz ki, müəllimin əhəmiyyəti onun şagirdləri üçün öz-özlüyündə aydın bir şey olmamalıdır?
Cavab: Təsəvvür et ki, ölkənin prezidenti bizimlə görüşmək üçün xüsusi olaraq bura gəlir. O, sənin haqqında soruşur, deyir ki, illərlə sənin kimi birini axtarıb və nəhayət öyrənib ki, sən buradasan. O, özü ilə gətirdiyi müşayiətçi dəstə ilə sənə yaxınlaşır, əlini sıxır və sonra siz ayrılaraq xüsusi söhbət üçün başqa otağa keçirsiniz. Bu söhbətdən sonra o, nur saçan bir sima ilə öz prezident maşınına oturub iqamətgaha qayıdır.
Bundan sonra sən, guya heç nə baş verməmiş kimi dostlarının arasında fırlanırsan – amma biz artıq sənə fərqli baxırıq. İstəsək də, istəməsək də, ehtiyatlı davranmağa məcburuq. Aramızda qeyri-adi bir şey peyda olub və biz bilmirik sənə necə yanaşaq, qarşında necə davranmaq lazımdır. Sən nəsə deyirsən, biz isə şübhə və paxıllıqla hər sözünə qulaq asırıq. Diqqətimiz artıq səndədir, biz artıq səndən asılıyıq, eqoizmimiz sənə yönəlib və bundan qaçış yoxdur. Bu, bizim təbiətimizdə yerləşdirilmiş ibadət və hörmətin təbii formasıdır.
Lakin əsl iş bununla bitmir. Əgər mən Yaradanla əlaqə qurmaq, Onun xüsusiyyətlərinə oxşamaq istəyirəmsə, o zaman öz təbiətimin fövqünə qalxmalı, onu tamamilə zidd və bilinməyən bir şeylə dəyişməliyəm. Belə olan halda, işə gəldikdə mənim üçün bu, çox çətin olacaq – çünki özümü sanki çevirib içini çölə çıxarıram, dərimdən çıxıram, ruhumu sərf edirəm.
Lakin bunu asanlıqla etmək olar. Problem yoxdur, deyirlər kabalistlər. Əgər mənim yanacağım varsa, bu yol əla bir macəraya, zooparkda gəzintiyə çevriləcək. Mən qəfəsdən qəfəsə, heyvandan heyvana keçəcəyəm və arzularımı islah edəcəyəm, ta ki bu "heyvanlar aləmindən" İnsan kimi çıxım.
Bütün məsələ mənə yanacağın hansı zəncir vasitəsilə gəlib çatmasındadır: Yaradan, kabalistlər, müəllim və dostlar vasitəsilə. Deməli, mən qrupa daxil olmalıyam ki, dostların təəssüratları ilə dolum və onlar üçün nəyin vacib olduğunu mənimsəyim. Onlar üçün vacib olan isə – elə mənim bəyənmədiyim, hətta antipatiya ilə yanaşdığım müəllimdir. Mən onu avtomatik olaraq kiçik görürəm, onda heç bir dəyər və əhəmiyyət görmürəm.
Amma anlayıram ki, bütün bunlar qarşıma qəsdən belə qurulub. Və mən bu vasitələrdən istifadə edirəm, özümü sadə bir meyarla yoxlayıram: müəllimin sözlərinə qulaq asmaq və onları yerinə yetirmək istəyirəmmi? Sadəcə "heyvani" bir itaətlə yox, məhz müəllimin arxasında duran Yaradanın yanına gəlmək üçün.
Konvensiya
Məkanın linki